به گزارش «شورا نیوز» و به نقل از ورزش سه ، رضا عنایتی که ازسال ۷۷ به صورت حرفه ای وارد فوتبال شد، روز گذشته برای آخرین بار در استادیوم آزادی دور افتخار زد و قرار است در پایان فصل برای همیشه از فوتبال خداحافظی کند تا داستان ۲۰ ساله او در فوتبال به این شکل به پایان برسد.
از خداحافظی از فوتبال ناراحت نیستی؟
صد در صد ناراحت هستم چون ۲۰ سال با آن زندگی کرده ام اما به هرحال هر آمدنی رفتنی دارد.برای من مهم این است که تا وقتی که بودم سعی کردم بهترین باشم و هرگز کم کاری نکردم.
فکر می کنم جشن خداحافظی تو با شکوه تر از خیلی از بازیکنان بود. این را قبول داری؟
بله واقعا خداحافظی خوبی بود و از همه چیز راضی هستم. دست کسانی که باعث شدند این مراسم خیلی باشکوه برگزار شود درد نکند. مهم ترین نکته این بود که ۲ پسرم در ورزشگاه بودند و خدا را شکر که آنها دیدند هواداران استقلال به پدرشان احترام می گذارند. از کادرفنی، بازیکنان و به ویژه هواداران استقلال که باعث با شکوه تر شدن این مراسم شدند تشکر می کنم. هواداران استقلال من را جلوی دو پسر بزرگم روسفید کردند.
به نظر می رسد در باشکوه شدن مراسم خداحافظی تو مهدی رحمتی و علیرضا منصوریان پررنگ ترین نقش را داشتند.
به جز این دو عزیز که شما اسم بردید تمام بازیکنان هم من را همراهی کردند. خسرو حیدری و امید ابراهیمی هم همین شرایط را داشتند. بالاخره من در سال هایی که در فوتبال بودم همیشه سعی کردم به کوچکتر از خودم احترام بگذارم و آنها هم احترام من را حفظ کردند. آنها خودشان می دانند روزی باید بروند و به همین دلیل کاری کردند که کوچکترهای استقلال به آنها احترام بگذارند.
شاید این برای خیلی ها عجیب باشد که تماشاگران بیشتری برای روز خداحافظی تو نسبت به روز خداحافظی فرهاد مجیدی دراستادیوم آزادی حضور داشتند. این برای خودت جالب نبود؟
من را با فرهاد مقایسه نکنید چون او اعلام نکرده بود که قصد دارد از فوتبال خداحافظی کند. او هرگز اظهار نظر رسمی نکرده بود وگرنه در بازی با مس استادیوم آزادی پرمی شد.
در این سال ها کسی هست که تو را خیلی ناراحت کرده باشد؟
من در ۲۰سال حضورم در فوتبال تنها از پرویز مظلومی ناراحت شدم. او کارهایی کرد که من هنگ کردم و اصلا نتوانستنم هضم کنم که چرا باید چنین رفتاری داشته باشد.
دقیقا چرا از مظلومی ناراحت هستی؟
ناراحتم چون روزی که به استقلال آمدم قرار بود بعد از یک فصل و نیم من با پیراهن استقلال از فوتبال خداحافظی کنم و این موضوع دقیقا در قراردادم هم ذکر شده بود. واقعا نفهمیدم چه اتفاقی افتاد که نگذاشتند من در استقلال بمانم. من شرط حضور در ترکیب اصلی نداشتم و جای کسی را هم تنگ نکرده بودم واقعا هنوز نمی توانم تصمیم مظلومی را هضم کنم. او کاری با من کرد که هنوز هم هنگ کرده ام.
ظاهرا هیچ وقت قرار نیست او را ببخشی. درست است؟
نه من او را بخشیده و اصلا چنین بحثی نیست. فوتبال حرفه ای است و من اگر می خواستم می توانستم بمانم و حداقل پول سال دومم را بگیرم ولی مثل خیلی ها در این فوتبال نیستم. فقط حیف که نشد از فوتبال با خاطره خوش خداحافظی کنم.