افشاگری های تاسف بار این ۲ مربی خوش آوازه فوتبال ملی و باشگاهی تنها ساعاتی پس از وداع شایسته ملی پوشان ایرانی در جام جهانی به قدری دردآور و غیرقابل هضم است که حتی در قامت فوتبال محلات هم شاهد این چنین رفتارهای به دور از تصور و به اصطلاح «چاله میدانی» نبوده ایم.
بدون تردید به کار بردن واژه هایی گزنده در فوتبال همچون «دلال» برای برانکو، زیرسوال بردن حضور اشکان دژاگه در تیم ملی اعزامی به جام جهانی روسیه توسط برانکو، ادعای کی روش مبنی بر فراری دادن رامین رضائیان و مهدی طارمی توسط برانکو از پرسپولیس، نسبت دادن اتفاقات صورت گرفته در دوره آماده سازی تیم ملی در اردوی ژانویه در دبی از سوی کی روش به برانکو و دهها مورد دیگر تنها منجر به خدشه دار شدن شان و منزلت این ۲ مربی مطرح در فوتبال ایران می شود.
حتی آن دسته از مربیان، پیشکسوتان و صاحب نظران فوتبال کشور که دل خوشی از برانکو و کی روش ندارند و در گذشته نسبت به عملکرد آنها به صورت مقطعی و یا دائم دست به انتقاد زدند هم از این وضعیت پیش آمده رضایت نداشته و واکنش هایی را مطرح ساخته اند.
کنایه های تمسخرآمیز و در مواردی توهین آمیز این ۲ مربی خارجی فوتبال کشورمان پرده از نهایت کینه توزی آنها در این مدت برداشت و شیرینی حال و هوای نتایج خوب تیم ملی در روسیه را به کام فوتبال دوستان تلخ کرد.
آیا بهتر نبود سیستم های نظارتی در فوتبال نظیر فدراسیون خیلی سریع به این موضوع ورود کرده و اجازه نمی داد با تداوم مصاحبه ها و صدور بیانیه ها، تخم کینه و اختلافات هر ۲ مربی به توهین و تمسخر و بیان جملاتی تاسف بار منجر شود.
در این بین بهتر بود کی روش و برانکو و همچنین اطرافیان این ۲ مربی به جای استفاده از ابزار رسانه ای در یورش غیراخلاقی به یکدیگر، به صورت رو در رو گفت وگو می کردند و اگر در فضای گفتمانی به نتیجه مثبتی نرسیدند، آشکارا به بیان مسائلی می پرداختند که البته هیچ منفعتی برای فوتبال ما نداشته و فقط سرگرمی خوبی برای برخی رسانه های به اصطلاح زرد در تشدید این تنش و سودآوری کاذب است.
متاسفانه فدراسیون فوتبال نیز با سکوتی تلخ باعث شده تا این ۲ مربی بزرگ در ایران پا را فراتر گذاشته و این چنین شخصیت و قامت فوتبال کشور را دست مایه اختلافات درونی خود کنند.
بهتر بود فدراسیون از همان شروع سرباز زدن اختلافات ۲ مربی در رسانه ها، سکوت نمی کرد و با برگزاری نشست هایی مساله را جراحی می کرد و غده چرکین را از درون افکار هر دو مربی بیرون می انداخت.
این سکوت و بی اعتنایی سبب شد تا هر ۲ مربی خطوط قرمز در مسایل اخلاقی و انضباطی فوتبال کشور را لگدمال کرده و دست به افشاگری های زننده مغایر با اصول و منش رفتاری در قامت یک مربی بزرگ، الگو و محبوب در فوتبال ایران بزنند.
بدون تردید تداوم این واکنش های تاسف بار فرجام تلخ برای هر ۲ مربی و فوتبال ایران در عرصه های مختلف خواهد داشت.
فوتبالی که با ثبت نتایج درخشان در سطح ملی، آهسته و پیوسته در حال پیدایش مسیر حرفه ای خود است و هرگونه تنش و حاشیه می تواند مسیر تعیین شده را به بیراهه ببرد.
—————-
– خبرنگار ایرنا

انتهای پیام /*